“Wat een mooi plafond!! Ik denk dat er wel 32 lampen hangen in deze zaal”. Jan is geen liefhebber van het horrorgenre. Hij kijkt niet naar het scherm waarop een schedel krakend openbreekt. Als de hersenen onzorgvuldig uit de holte worden geplukt, zijn het de lange slijmdraden die een weerzinwekkend geluid maken. “Oh, ik vind dit zo vreselijk hé!”,fluistert Jan die als een verschrompeld propje in zetel nummer 12 zit als SAW4 in alle hevigheid losbarst. Uitgerukte ledematen vliegen uit het horribel tuig dat dient om te verminken, te scalperen of te verbrijzelen. Ik denk bij mezelf: “Hoe ver kan je als scenarioschrijver gaan vooraleer iemand er aan denkt je, bij wijze van preventie, op te sluiten?”… maar ik blijf wel kijken natuurlijk! hihihi
Op een schapenboerderij in Nieuw Zeeland experimenteert een moderne veeteler op dieronvriendelijke wijze met genetisch gemanipuleerde schapen. Als twee klunzige milieufreaks genetisch materiaal stelen, raken niet alleen zelf besmet, maar verspreiden ze een virus waardoor schapen veranderen in monsters. In geen tijd kijk ik naar de bloederigste zombiefilm die ik ooit gezien heb, met vleesetende schapen die door het dolle heen zijn en de hilarische acteurs met bosjes tegelijk opeten.
Een paar uur later springt Michael Myers met enorm geraas van achter een douchegordijn. Voor me klapt een Macy Gray afrokapsel, dat steeds goed zichtbaar voor me in beeld stak, in elkaar. De nieuwe Halloween film zorgt voor veel beweging in de zaal. Ik rijg mijn nagels in de armleuning van spanning, stilletjes vloekend op de jonge dame die met haar hoogst stereo-typisch gejammer strijk en zet haar schuilplaats verraadt.